อย่าหมั่นไส้จริตเด็ก
จริตมารยา เป็นลักษณะประการหนึ่งที่ปะปนอยู่ในมนุษย์เป็นเรื่องธรรมดา มีรูปแบบ ที่หลากหลาย เป็นกลไกลการเรียนรู้ด้วยตนเองได้ คนบางคนมีมากบางคนมีน้อยบางคนแทบไม่มี และสามารถขัดเกลาได้เมื่อโตขึ้นแต่ละช่วง
แต่ในลักษณะทางอุปนิสัย ของผู้คนในโลกของผู้ใหญ่นั้น มีการปลูกฝังความคิดหนึ่ง คือการไม่ชอบ ความมีจริตมารยา
ปัญหาเรื่องนี้จะกลายเป็นปัญหาทันที หากว่านำมาใช้ในการใกล้ชิดเด็ก
ผู้ใหญ่คนใดที่ต้องดูแลเด็ก ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ ญาติ พี่น้อง หรือผู้ดูแลใดๆก็ตาม หากมีวุฒิภาวะและทัศนคติที่ไม่เข้าใจในเรื่องนี้ โดยเฉพาะคนที่มีปมจากสังคม ของผู้ใหญ่ และนำมาใช้ในการรู้สึกไม่ชอบใจเด็ก
ในช่วงชีวิตของการเรียนรู้ มนุษย์ทุกคนย่อมมีโอกาส ทำในสิ่งที่ต้องเรียนรู้เปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆเป็นธรรมดา
เด็กที่อยู่ในวัยเดียงสา นั้นง่ายต่อการเลือกใช้หนทางที่ตนคิดว่าน่าใช้ ไม่ว่าจะสังเกตจากผู้ใหญ่ สังเกตจากเหตการณ์ต่างๆสิ่งต่างๆรอบตัว
ปัญหาเรื่องการไม่ชอบพฤติกรรมจริตมารยาของเด็ก คือปัญหาที่ส่งผลเสียได้มากทีเดียว โดยเฉพาะ ในรูปอารมณ์ที่ บั่นทอนสัมพัณธ์ภาพในลักษณะที่ดี
การตัดสินในตัวเด็ก การริเริ่มความรู้สึกในทำนองชิงชัง หรือความเริ่มดุเริ่มเย็นชาต่อเด็ก ด้วยเหตลักษณะนี้ ปราศจากความเข้าใจ ลักษณะทางธรรมชาติของวัยเด็ก ที่มีความไม่รู้เรื่อง
มีความลองผิดลองถูก มีการกระทำไปตามประสาและมีโอกาสเปลี่ยนแปลงได้ในภายหน้า
แต่ผู้ใหญ่กลับถือสา บ้างถึงกับชี้ขาดด่วนสรุปอนาคตในพฤติกรรมของเด็ก
เสียช่วงเวลาดีๆที่จะสานสัมพัณธ์ด้วยจิตที่งดงามปราถนาดี อันเป็นปัจจัยสำคัญในการถ่ายทอดความรู้อบรมเด็ก
อย่างไรก็ตาม จริตมารยาที่มากเกินไปนั้นแม้ว่าบางกรณี หรือบางวิถีครอบครัว อาจจะเป็นเรื่องที่ไม่ควรจะส่งเสริมให้กับเด็ก แต่เมื่อมีติดตัวเด็กแล้ว หากพ่อแม่ประสงค์จะลดสิ่งเหล่านั้น ต้องใช้วิธีที่มีแบบแผน ประคองความรักความเข้าใจให้กับลูก และให้เวลาในการค่อยๆปรับเปลี่ยน คือหนทางที่ดีที่สุด